De Redding van een Stadsduif 2 en een uitwisselingsprogramma!

Ik was in het bezit van een Russische Vierteen Landschildpad. Echter ik had het gevoel dat ze aan het vereenzamen was. Zo vertoonde weinig activiteit in haar kooi en at ook weinig. In eerste instantie dacht ik aan de winterslaap, maar enkele maanden later ging ik toch twijfelen. Misschien is het beter als ze met meer soortgenoten zou optrekken. Niet dat ik van haar af wilde, maar je wilt toch het beste voor je dier. Daarom is het ook geen moment in me opgekomen om de schildpad op Marktplaats te zetten. Dit gegeven zette me op het spoor naar Ilse. Zij heeft al jaren 5 soortgelijke landschildpadden en in blakende conditie. Tel daar bij op dat ze verstand van deze repetielen heeft, dus snel belde ik haar nummer. Ik vertelde van mijn schildpad en ze wilde hem graag opnemen in het gezelschap wat ze al had. Zo kwamen we ook op het verhaal van Duiffie en haar situatie. Dus besloten we een uitwisselingsprogramma te doen. (we lijken wel een diergaarde)
Maandag bracht Ilse Duiffie naar me toe en ze ontfermde zich over mijn schildpad, die van haar de naam kreeg 'Mevrouw de Groot' omdat mijn schildpad al aardig aan de maat was. Natuurlijk was het even slikken met de uitwisseling,maar beiden wisten, dat dit het beste voor de dieren was.

Op dinsdag besloot ik de dagelijkse routine van Ilse over te nemen. Duiffie mocht los in huis rondlopen. Ik heb hier laminaat op de grond, dus een uitwerpsel is simpel weg te halen. Alleen moest ik zorgen dat ze niet op mijn bank kwam zitten. Daar lag ik een krantje overheen voor als t nodig was. Duiffie vloog voorzichtig door het huis, alles verkennen op haar gemakkie. Ik besloot naar de keuken te gaan om koffie te zetten en ze liep als een hond achter me aan. Woensdag nam ze al plaats op mijn hand toen ik de kooi weer openzette. Langzaam liet in mijn hand zakken, zodat ze overstapte op het laminaat. Ze blijft in mijn beurt. Als ik naar het toilet gaat, wacht ze netjes voor de deur en loopt dan weer achter me aan.

Omdat Duiffie gewend is aan huiskamertemperatuur, zal ik haar niet direct buiten in een kooi zetten. De overgang van temperatuur zou verkeerd uit kunnen pakken en ze zou longontsteking kunnen krijgen. Dus van de winter blijft Duiffie binnen en bij stabiele temperaturen zo rond mei, ga ik haar langzaam laten wennen aan het buitenleven. Hier nog wat foto's van de afgelopen dagen.

De Redding van een jonge StadsDuif !

Het is een stormachtige dag in 2012 als Ilse een jonge Stadsduif redt die zojuist uit het nest is gevallen. De ouders waren gevlucht en kwamen niet meer terug naar het nest, of wat er van over was. Ilse is een dieren liefhebber en heeft een opleiding gedaan als assistent dierenarts en besluit eigenhandig het kleine wezentje op te voeden en groot te brengen.

 En met succes, het kleine jonge dametje met roepnaam Duiffie! groeit als kool onder de goede verzorging van haar vindster. Ilse heeft nog meer dieren in huis en de kleine dappere dame trekt op met zijn medebewoners.

Instinctief is Duiffie al bezig met het strekken van de vleugels, 

want ze groeit hard en wil natuurlijk ooit gaan vliegen. 

Met de huisgenoten kan ze het prima vinden en soms lift ze mee op de rug van de hond.

Maar ook de landschildpad van Ilse maakt zich niet druk om de aanwezigheid van Duiffie.

En daar schuilt het gevaar natuurlijk als het diertje te lang in de beschermende handen van de mens blijft ondanks de goede bedoelingen. 

Duifje springt nu op de rug van elk dier wat ze tegenkomt en kan niet meer terug de natuur in. Ilse heeft een klein balkonnetje en besefte dat dit niet het juiste leven voor Duifje is gezien de beperkte ruimte die ze heeft.

Wordt vervolgd.

Vogelopvang Henk Deel 4: Karel de 2e

Vorige maand schreef ik over het lot van Karel de Kraai. Het arme beest was aangevallen door een kater en  gevolg was, dat zijn snavel er voor meer dan de helft aflag. Gelukkig had dit verhaal een happy einde. Dit kun je lezen in het blog dat ik schreef in mei. Nu precies een maand geleden kwam een bewoner uit mijn buurt naar me toe met ... jawel, weer een jonge Kraai.

Deze mankeerde niets, alles zat er nog op en aan, maar hij kon nog niet goed vliegen. Hij zat op het erf van een leegstaand huis, maar werd omringt door enkele katten, die elkaar  aan zaten te staren 'wie' het eerst op deze jonge vriend zou gaan springen. Zijn ouders gingen erg te keer, maar konden weinig uithalen in het hol van deze leeuwen. Dus mijn overbuurman ving hem en bracht hem maar voor de zekerheid naar mij toe. De kans was groot dat hij prooi zou worden van de vele katten die bij mij in de buurt wonen.Ik noemde deze nieuwe logé Karel 2...of nog beter Karel de 2 e.

Karel de 2e was een grotere eter dan Karel de eerste. Maar dat komt ook natuurlijk omdat deze slimmerd  ongeschonden uit de strijd kwam. Zo eet hij 2 kattenmenu's van 100 gram per dag, een boterham en een lekkere tomaat op een hongerige dag. Kraaien zijn alleseters, maar ik probeer hem zo gezond mogelijk te houden tot hij weer zover is, dat hij zelfstandig weer de natuur in kan. Zijn vlieglessen heeft hij al in mijn tuin gehad, maar met nog weinig resultaat, dus hou ik hem nog eventjes hier, tot dat hij of misschien zij wel zo ver is.

Toen ik vanavond het hok ging schoonmaken heb ik Karel lekker even losgelaten in de tuin om hem een beetje rond te laten lopen en wat vliegoefeningen te doen. Na een uurtje heb ik hem weer in zijn kooi gezet.
Ik zat net aan mijn kopje zwart goud en toen meldde zich een stille getuige van het tafereel wat zich in mijn tuin had voltrokken. Hij leek op 2 druppels water op mijn logé: de vader van Karel. Hij ging op de schuur zitten waar zijn nageslacht logeerde. Hij kraaide wat en vloog weer weg over het dak en ik zag hem niet meer terug. Het was een korte inspectie van een ouder die zag dat het goed ging met het jong. Ik zag hem wel vaker overvliegen, maar dacht dat hij niet wist dat die kleine hier zat. Maar kraaien hebben een geweldig goed geheugen en ik vermoed dat hij die overbuurman toen al in de gaten heeft gehouden en zag dat Karel 2, hier terecht kwam. Maar vanavond was het echt tijd voor een grondige inspectie. Pa heeft zijn kroost in mijn schuur zien zitten, en zag dat het goed was.

Laatste Update: Karel de 2e is succesvol de weide wereld ingetrokken. Een week daarna heb ik hem nog even gezien en hij herkende me. Hij zat een heerlijke regenworm uit de grond te trekken met een paar mede- kraaien. Toen ik stopte met mijn brommer vlogen de andere vier kraaien weg,maar Karel bleef zitten met die worm tussen zijn snavel. Tijdens het peuzelen keek hij met zijn kop schuin naar me. Echt een blik van, ik ken jouw! Zet m op Karel 2 !!!

Halsbandparkieten

De Halsbandparkiet heeft zich definitief gevestigd in ons land. In grote steden als Amsterdam, Den Haag, Leiden en Rotterdam zijn ze al aardig ingeburgerd.Van oorsprong komen de vogels uit Afrika en Zuid Azie. Later zijn ze geïmporteerd als volierevogel voor de Europese markt. Het verhaal gaat terug naar de jaren zeventig van de vorige eeuw. Het schijnt dat er een fokker is geweest in België, die in 1974, de vogels heeft losgelaten in de vrije natuur. Andere mensen zeggen dat ze ontsnapt zijn uit een vogelvolière.  Gevolg is dat de Halsbandparkiet nu ook een Europese vogel is geworden en zich prima heeft aangepast aan ons klimaat. In Nederland zijn er schattingen gedaan van meer dan 10.000 exemplaren. De vogels leven buiten het broedseizoen in kleine groepen van ongeveer 20 stuks. Maar er zijn ook verhalen dat Halsbandparkieten met honderden te gelijk een vaste slaapplaats hadden in het Rotterdamse Overschie. Dit zorgde voor de nodige overlast. Maar ook de boeren hadden last van deze grote parkiet. Vele maisvelden werden kaalgevreten door de Halsbandparkiet. Maar ook de eenvoudige groentekweker is niet gecharmeerd van deze vogel. Ze zijn gek op sperziebonen, sla en andere groentes en richten een waar slagveld aan. De vogelaars onder ons vinden de dieren prachtig. Op het kleine eilandje van educatieve tuin 'de Enk' te Rotterdam Vreewijk komen vele fotografen foto's van ze maken. Op dit moment is het broedseizoen in volle gang en broeden de Halsbandparkieten in verlaten specht holen waar zij hun eieren in leggen.

Vogelopvang Henk Deel 3

Het lukt niet altijd om een vogel succesvol terug te zetten in de natuur. Zo'n 4 jaar geleden kreeg ik hier een jonge mus die tegen het raam was aangevlogen. Toen ik het beestje ophaalde zag ik al snel wat er gebeurd was. Er hing een artistieke kralenkrans voor het raam en het beestje zag dat hoogstwaarschijnlijk aan als diervoeder. De jonge mus had een flinke dreun gemaakt. Zijn oog was bloeddoorlopen en zat bijna dicht. Ik had de stille hoop dat hij het nog zou redden, want eten en drinken deed hij prima. Maar de dreun was toch wat harder aangekomen dan ik dacht en hij overleed aan het einde van de middag. Vaak worden licht lantaarns aan een ketting voor het raam, ook aangezien als voederreservoirs.Dus als je dit wilt voorkomen in je eigen tuin of bij je balkon: haal decoratie weg die de vorm van een voederkrans heeft of daar op lijkt.

Vogels opvangen is een tijdrovende en geduldige klus. Wees verstandig en breng een vogel die wat mankeer naar een vogelopvang. In Rotterdam is Vogelklas Karel Schot de bekendste. Kijk even op de website voor meer informatie:   www.vogelklas.nl

Vogelopvang Henk Deel 2

Mensen uit mijn omgeving weten me te vinden als er iets met een vogel aan de hand is. Zo'n twee jaar geleden belde iemand me op, met de mededeling dat haar kater een jonge Koolmees mee naar huis had genomen. Ik schat' dat hij nog geen drie weken oud was. Echt goed vliegen kon hij nog niet, en ik besloot om hem mee te nemen en groot te brengen. Met een pipetje gaf ik hem wat water en ik kocht meelwormen voor hem. Zo om de twee uur voerde ik hem zo'n 5 stuks.Zijn voorlopige naam werd Number 5. Na 4 weken aansterken werd het tijd dat 5 de wereld ging verkennen. Ik zette de kooi in mijn tuin en zette het deurtje open. Al snel vloog hij er uit. 'Mooi', dacht ik, 'ik ga even een bakkie maken". Teruggekomen in mijn tuin zag ik tot mijn verbazing dat 5 terug gekeerd was in zijn kooi. "Krijg nou wat, dan moet ik het maar opnieuw proberen". In plaats van het deurtje te openen, deed ik nu de onderkant van de kooi er af. 5 vertrok voor zijn 2e vlucht naar een boom, maar al snel zat hij weer in mijn vogelkooi. Wat ik ook deed, 5 kwam terug! Tja, toen heb ik hem maar in mijn eigen vogel volière gezet, want deze rakker vond het wonen in gevangenschap prima. Dus woonde hij samen met parkieten, rijstvogels en zebravinken en dat ging prima. Number 5 was de snelste vogel uit mijn volière, hij presteerde het om soms onderste boven te vliegen. Een echte turbo vlieger! 5 kreeg soms ook bezoek van andere wilde mezen die hem begroette aan de andere kant van de tralies. Soms wel 4 tegelijk op of aan de volière  Na een jaar besloot 5 er tussen uit te knijpen op zijn eigenwijze supersnelle manier. Ik moest het water vervangen in de volière en 5 vloog langs mij heen en vertrok met de snelheid van het licht. Een enkele keer is hij nog teruggekeerd om wat te drinken uit mijn vijver, maar ondertussen kan ik hem niet goed meer herkennen want het stikt ondertussen van de koolmezen hier in wijk.

Number 5 als puber.

Number 5 volwassen. 

Vogelopvang Henk deel 1

 Vorig jaar rond eind april was ik getuige van een aanval op een jonge Kraai. Een Kat nam hem flink te grazen en beet hem in zijn vleugels en tenslotte in zijn snavel. Gevolg was dat heel de snavel vol zat met scheuren en de stukken hingen er letterlijk aan. Ik heb de kat een flinke trap onder zijn achterste moeten geven om de arme jonge Kraai te redden. Ik heb hem mee naar huis genomen om te proberen hem weer op te lappen. Aan de snavel kon ik niets doen, die stierf langzaam af, totdat hij een klein stompje overhield. (zie foto)
Toch heb ik hem in leven kunnen houden door hem met dwang te voeren. Hij moest helemaal opnieuw leren omgaan met zijn 'nieuwe'situatie. Daar heb ik toen veel tijd ingestoken, maar dat wierp wel zijn vruchten af. Karel Kras, heb ik een jaar bij mij gehad. Maar toen ging het minder met hem, hij kraaide de hele dag naar de Kraaien die wel konden vliegen, maar Karel kon dat niet meer door die aanval.
Hij kwijnde weg van verdriet.
Toen heb ik op Marktplaats gezocht naar iemand die ook een Kraai had met een handicap. Na enkele weken reageerde een oudere man
uit Barendrecht, die er ook een had zitten. Daar zit Karel nu gezellig met zijn nieuwe vriendje het heerlijk naar zijn zin te hebben.Overigens, de snavel van Karel groeit langzaam weer terug.
Aan een steen slijpt hij zijn snavel scherp. De slimmerd.

 Foto van Karel enkele weken na zijn ontmoeting met een Kat.

Foto van een Kraai met een normale snavel.