De Redding van een Stadsduif 2 en een uitwisselingsprogramma!

Ik was in het bezit van een Russische Vierteen Landschildpad. Echter ik had het gevoel dat ze aan het vereenzamen was. Zo vertoonde weinig activiteit in haar kooi en at ook weinig. In eerste instantie dacht ik aan de winterslaap, maar enkele maanden later ging ik toch twijfelen. Misschien is het beter als ze met meer soortgenoten zou optrekken. Niet dat ik van haar af wilde, maar je wilt toch het beste voor je dier. Daarom is het ook geen moment in me opgekomen om de schildpad op Marktplaats te zetten. Dit gegeven zette me op het spoor naar Ilse. Zij heeft al jaren 5 soortgelijke landschildpadden en in blakende conditie. Tel daar bij op dat ze verstand van deze repetielen heeft, dus snel belde ik haar nummer. Ik vertelde van mijn schildpad en ze wilde hem graag opnemen in het gezelschap wat ze al had. Zo kwamen we ook op het verhaal van Duiffie en haar situatie. Dus besloten we een uitwisselingsprogramma te doen. (we lijken wel een diergaarde)
Maandag bracht Ilse Duiffie naar me toe en ze ontfermde zich over mijn schildpad, die van haar de naam kreeg 'Mevrouw de Groot' omdat mijn schildpad al aardig aan de maat was. Natuurlijk was het even slikken met de uitwisseling,maar beiden wisten, dat dit het beste voor de dieren was.

Op dinsdag besloot ik de dagelijkse routine van Ilse over te nemen. Duiffie mocht los in huis rondlopen. Ik heb hier laminaat op de grond, dus een uitwerpsel is simpel weg te halen. Alleen moest ik zorgen dat ze niet op mijn bank kwam zitten. Daar lag ik een krantje overheen voor als t nodig was. Duiffie vloog voorzichtig door het huis, alles verkennen op haar gemakkie. Ik besloot naar de keuken te gaan om koffie te zetten en ze liep als een hond achter me aan. Woensdag nam ze al plaats op mijn hand toen ik de kooi weer openzette. Langzaam liet in mijn hand zakken, zodat ze overstapte op het laminaat. Ze blijft in mijn beurt. Als ik naar het toilet gaat, wacht ze netjes voor de deur en loopt dan weer achter me aan.

Omdat Duiffie gewend is aan huiskamertemperatuur, zal ik haar niet direct buiten in een kooi zetten. De overgang van temperatuur zou verkeerd uit kunnen pakken en ze zou longontsteking kunnen krijgen. Dus van de winter blijft Duiffie binnen en bij stabiele temperaturen zo rond mei, ga ik haar langzaam laten wennen aan het buitenleven. Hier nog wat foto's van de afgelopen dagen.

De Redding van een jonge StadsDuif !

Het is een stormachtige dag in 2012 als Ilse een jonge Stadsduif redt die zojuist uit het nest is gevallen. De ouders waren gevlucht en kwamen niet meer terug naar het nest, of wat er van over was. Ilse is een dieren liefhebber en heeft een opleiding gedaan als assistent dierenarts en besluit eigenhandig het kleine wezentje op te voeden en groot te brengen.

 En met succes, het kleine jonge dametje met roepnaam Duiffie! groeit als kool onder de goede verzorging van haar vindster. Ilse heeft nog meer dieren in huis en de kleine dappere dame trekt op met zijn medebewoners.

Instinctief is Duiffie al bezig met het strekken van de vleugels, 

want ze groeit hard en wil natuurlijk ooit gaan vliegen. 

Met de huisgenoten kan ze het prima vinden en soms lift ze mee op de rug van de hond.

Maar ook de landschildpad van Ilse maakt zich niet druk om de aanwezigheid van Duiffie.

En daar schuilt het gevaar natuurlijk als het diertje te lang in de beschermende handen van de mens blijft ondanks de goede bedoelingen. 

Duifje springt nu op de rug van elk dier wat ze tegenkomt en kan niet meer terug de natuur in. Ilse heeft een klein balkonnetje en besefte dat dit niet het juiste leven voor Duifje is gezien de beperkte ruimte die ze heeft.

Wordt vervolgd.